W minioną niedzielę parafia Najświętszego Imienia Maryi stała się miejscem szczególnej uroczystości odpustowej, która zgromadziła nie tylko lokalnych wiernych, ale również gości z okolicznych parafii. Wydarzenie to od lat budzi duże zainteresowanie mieszkańców, dając okazję do wspólnotowego przeżycia ważnych chwil w duchu lokalnej tradycji.

Wspólne przeżywanie wiary

Centralnym punktem obchodów była uroczysta Msza Święta, której przewodniczył ks. Grzegorz Matynia – dyrektor Ośrodka Konferencyjno-Rekolekcyjnego z Porszewic, zaproszony na tę okazję przez parafię. Zgromadzonych powitał proboszcz ks. Maksymilian Pyzik, zwracając uwagę na wagę tej świątyni jako miejsca szczególnego zaufania do opieki Maryi i zachęcając wiernych, by swoje codzienne troski powierzali właśnie Jej.

Odniesienie do historii i codzienności

W wygłoszonej homilii ks. Matynia nawiązał do osobistych doświadczeń oraz do historii święta Najświętszego Imienia Maryi. Przypomniał, jak przed wiekami król Jan III Sobieski powierzył swoje wojsko Matce Bożej przed bitwą pod Wiedniem, co do dziś stanowi inspirację do szukania wsparcia w trudnych momentach. Kapłan podkreślił, że tak jak wtedy, tak dziś imię Maryi ma być symbolem nadziei i motywacją w obliczu chorób czy życiowych wyzwań.

Znaczenie spotkania Maryi z Elżbietą

W homilii nie zabrakło odniesień do fragmentów Ewangelii, które ukazują bliskość pomiędzy Maryją a Elżbietą – historii, która podkreśla wartość wsparcia i zrozumienia, szczególnie w chwilach wymagających siły i wiary. Kapłan zwrócił uwagę, że nawet w trudnych okolicznościach obie kobiety dzieliły się radością i wzajemną pomocą, co dało początek modlitwie „Magnificat”.

Procesja i wspólnota parafii

Zwieńczeniem odpustowych obchodów była tradycyjna procesja eucharystyczna, w której aktywnie uczestniczyły dzieci oraz grupy parafialne. Ten wspólny przemarsz pozwolił wiernym jeszcze głębiej przeżyć znaczenie imienia Maryi w ich codziennym życiu. Całość uroczystości zakończył występ parafialnej scholi, której śpiew stworzył wyjątkową atmosferę modlitwy i jedności. Uczestnicy opuszczali świątynię pokrzepieni duchowo i gotowi, by z nową siłą stawiać czoła codziennym wyzwaniom.