Wielu mieszkańców Łodzi i regionu pamięta postać Zenona Hodora – skrzypka, pedagoga i społecznika, który wpisał się w historię lokalnej kultury muzycznej. Choć urodził się w Poznaniu w 1925 roku, to właśnie z Łodzią związał większość swojego dorosłego życia, kształtując nie tylko własną karierę, ale i kolejne pokolenia muzyków.

Droga do muzyki i kształcenie podczas wojny

Lata młodzieńcze Zenona Hodora przypadły na trudny okres okupacji, gdy nauka muzyki była możliwa wyłącznie w konspiracji. Wiedzę zdobywał w tajnym konserwatorium łódzkim prowadzonym przez Helenę Kijeńską-Dobkiewiczową, gdzie zapał do gry na skrzypcach rozbudził w nim Alfred Wiłkomirski. Początki jego edukacji związane były jednak z fortepianem, ale to skrzypce okazały się instrumentem, z którym związał przyszłość. Równolegle podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim.

Kształcenie i doświadczenie zdobyte za granicą

Po zakończeniu wojny Zenon Hodor włączył się w budowanie muzycznego życia Łodzi, współtworząc Filharmonię Łódzką. W 1950 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Łodzi, a następnie kontynuował naukę w Warszawie, uzyskując dyplom aspirantury w 1956 roku. Szlifował umiejętności również poza granicami kraju – w Moskwie, Leningradzie i Brukseli, wzbogacając swój warsztat o doświadczenia z uznanych ośrodków muzycznych Europy.

Zaangażowanie w łódzkie środowisko i działalność pedagogiczna

Po powrocie do Łodzi Zenon Hodor przez dwie dekady związany był z Filharmonią Łódzką, gdzie pełnił funkcję koncertmistrza i podróżował z zespołem po najważniejszych scenach Europy. Równocześnie pracował w Akademii Muzycznej, przyczyniając się do rozwoju edukacji muzycznej w mieście. Opracowany przez niego podręcznik do nauki gry na skrzypcach stał się wsparciem dla wielu adeptów tej sztuki.

Aktywność społeczna i uznanie

Hodor aktywnie działał w łódzkich organizacjach muzycznych, przez kilkanaście lat kierując Towarzystwem Muzycznym im. Karola Szymanowskiego. Był również zaangażowany w Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków. Wieloletnia działalność na rzecz kultury została nagrodzona – w 1985 roku otrzymał Nagrodę Miasta Łodzi. Po śmierci w 2000 roku spoczął na cmentarzu ewangelickim przy ul. Ogrodowej, pozostawiając trwały ślad w historii łódzkiego środowiska artystycznego.

Źródło: Urząd Miasta Łodzi